(Το παρακάτω κείμενο όπως και όλα τα κομμάτια του δεύτερου κύκλου είναι λόγια του ίδιου του  ακροβάτη που προσπαθεί να μιλήσει μόνος του πια)

Ο ακροβάτης που μόνος του  ισορροπεί μας κοιτάει από ψηλά.
Ακροβατεί. Όλοι τον κοιτούν παράξενα. Στις πλάτες του τα απομεινάρια μιας μέρας. Χρώμα μαύρο και κόκκινο. φτερά σπασμένα. Ανίκανα να πετάξουν. θυμίζουν μια προηγούμενη εποχή και μια επόμενη. Φθινόπωρο και φθινόπωρο. τότε που πέταγε ψηλά. Τον έστειλαν σε ένα πόλεμο που ποτέ δε βρήκε. πέταξε κόντρα. Ναι, κόντρα είναι η λέξη. Κόντρα στον εαυτό του. Κόντρα στον καιρό. Κόντρα στους άλλους.