Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια: το ακορντεόν ποτέ δεν παύει να παίζει



Αγαπητοί,
 Σας γράφω για όλα όσα έχετε χάσει αυτό το διάστημα. Ο χρόνος όπως ξέρετε είναι ένα μεγάλο ακορντεόν. Δεν έχει  ποτέ σταθερό μήκος και πυκνότητα. Ανάλογα το πώς συμπιέζεται ή επιμηκύνεται βγάζει τον ανάλογο ήχο. Έτσι και ο χρόνος αντίστοιχα αλλάζει ταχύτητες και πυκνότητες, κυρίως εκεί που δεν το περιμένεις, και αφήνει διαφορετική γεύση στο στόμα. Θα λέγατε βέβαια, αν ήσασταν εδώ, ότι ακόμα και το ακορντεόν είναι μουσικό όργανο, και  ως γνωστό να μουσικά όργανα θέλουν και τον παίκτη τους για να μας χαρίσουν ήχους. Όμως , ας παραλείψουμε προς το παρόν αυτή την καθόλου δευτερεύουσα λεπτομέρεια.