Μια φορά και έναν καιρό, ήταν μια θάλασσα. Και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις ιστορίες, χώριζε αυτή δυο κομμάτια γης. Ωστόσο  όλοι την ήξεραν για ένα άλλο πολύ πιο σοβαρό λόγο: μπορεί να ήταν μικρή τόσο που να έβλεπες τη μία ακτή από την άλλη, ωστόσο είχε μέσα της τόσο κοφτερά βράχια  και ήταν τέτοιο το βάθος της, που φάνταζε απροσπέλαστη. Έτσι λοιπόν, ενώ και από τις δύο πλευρές οι άνθρωποι ψάρευαν, κολυμπούσαν και έφταναν έτσι μέχρι κάποιο σημείο, κανείς δεν είχε τολμήσει να τραβήξει μέχρι απέναντι.