Από τις μουσικές αφίσες των εφηβικών και παιδικών χρόνων, μέχρι τα κάδρα του σαλονιού, όλοι έχουν να αφηγηθούν μία τουλάχιστο ιστορία για μια αφίσα ή κάτι παρόμοιο. Άλλοι για κάτι που τους άρεσε και το έβαλαν στον τοίχο τους, κυρίως όταν αυτός δεν ήταν ακόμα ηλεκτρονικός, κάτι που το είχαν στον τοίχο τους και μετά το έβγαλαν γιατί το βαρέθηκαν, κάτι που υπήρχε σε κάποιον τοίχο στο σπίτι και κάθονταν και το χάζευαν, ή τους τρόμαζαν μήπως και το γκρεμίσουν. Άλλοι έχουν να αφηγηθούν ιστορίες άσχετες με τον οικείο τους χώρο, για αφίσες σε βιτρίνες κλειστών μαγαζιών ή σχολείων και σε άλλες επιφάνειες, αφίσες επαναλαμβανόμενες και μεγάλες σαν ταπετσαρίες, που προκαλούσαν ή δεν προκαλούσαν την ανάγκη να διαβάσει κανείς τι έγραφαν. Κάποιοι έχουν να πουν ιστορίες για αφίσες έτοιμες για να μπουν σε κάδρο και σε χαρτί ιλουστρασιόν, μεγάλες και σε γενικές γραμμές τέλειες, που πήραν από κάποιο σχετικό μαγαζί. Λίγοι τέλος θα μιλήσουν για αφίσες μόνες τους, με έξυπνα μηνύματα ή υπονοούμενα, με ωραίες παραστάσεις που συνήθως έστεκαν μόνες τους και που μετάνιωσαν που δεν τις πήραν μαζί τους, που δεν τις έβγαλαν φωτογραφία, ή που τις άφησαν έρμαιο στα χέρια κάποιου επαγγελματία αφισοκολλητή, που τις κάλυψε το επόμενο πρωινό.