Το "Οι περιπέτειες της Ενσυναίσθησης" αποτλεί την πρώτη ολοκληρωμένη συγγραφική δουλειά του Ακροβάτη, έρχεται από τις "Εκδόσεις", μέρος του Πλουμί project. Παρουσιάζουμε σήμερα τον πρόλογο, μια εισαγωγή στο βιβλίο αυτό.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τι σας συμβαίνει όταν βλέπετε μπροστά σας έναν άνθρωπο που κρατάει ένα δώρο;

Το βιβλίο αυτό, είναι μια ιστορία για δώρα που δόθηκαν, σε σωστές ή λάθος στιγμές, από ανθρώπους που τα έδωσαν ακούσια ή εκούσια, σε ανθρώπους που τα περίμεναν ή δεν τα περίμεναν και για τις επιλογές που τόσο οι πρώτοι όσο και οι δεύτεροι έκαναν αμέσως μετά.

Δεν έχω θυμό μέσα μου!

Δεν έχω έχθρα για κανέναν!

Όμως μέσα μου κοιμάται μια λύπη!

Πρόσεχε μην μου την ξυπνάς!

Κοιμήσου.
Όταν κοιμάσαι, να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.
Θα συναντήσεις το χρόνο. Μέτρα το χρόνο με την καρδιά σου.
Μέτρησε τα δευτερόλεπτα με τους χτύπους της.
Αν η καρδιά προηγείται του χρόνου, τότε βιάζεσαι.
Αν ο χρόνος προηγείται της καρδιάς σου, τότε θα πρέπει να βιαστείς.

 

Εγώ είμαι αυτός που τώρα πατάω εκείνο το χώμα που, τώρα που για να σε μάθω να περπατάς και βάζω τα πόδια σου πάνω στα δικά μου, εσύ αύριο θα πατήσεις. Εγώ είμαι αυτός που  έχω συμφιλιωθεί με το ότι δε θα γεννηθείς γιατί κοστολογείσαι ως φορολογικό τεκμήριο. Εγώ είμαι αυτός που ανέχομαι να ζω άνεργος, ανασφάλιστος και διαγραμμένος, έχοντας  αποδεχτεί και προκαταβάλλει και το δικό σου μέλλον. Εγώ είμαι αυτός που βάζω τον εγωισμό και τον ατομισμό μου πάνω από όλα, και η δική μου παραίτηση από την πραγματικότητα που μου ετοίμασαν, από ένα κόσμο που αντί να τον φέρω στα μέτρα μου, τον χάρισα. Εγώ είμαι αυτός που σε παρατηρώ σιωπηλός και ένοχος, όταν συνειδητοποιείς ότι αυτός ο κόσμος δε σου ανήκει, να σε βλέπω να ξεριζώνεσαι, να αποδέχεσαι την αδυναμία σου να διεκδικήσεις τα πατρογονικά σου, ακόμα και για να τα κάψεις συθέμελα  επειδή δε σου κάνουν,  και αντί να σε βοηθάω να το κάνεις,  σου μαθαίνω αγγλικά, γαλλικά  και γερμανικά και πληρώνω για να γίνεις δούλος ξένων αφεντάδων ή για να πας να χαρίσεις την ομορφιά σου σε ξένους τόπους καμαρώνοντας μάλιστα γι αυτό. Εγώ είμαι εκείνος που αδιαφορώντας για σένα, γιατί τάχα μου δεν είσαι δικό μου, έκανα ότι δεν έβλεπα το αίμα και το χώμα στο πρόσωπό σου, μόνο μάζεψα το νεκρό κορμί σου όπως αυτό το ξέβρασε η θάλασσα και αναδημοσίευσα τη φωτογραφία σου αυτή, διαμαρτυρόμενος για την άδικη ζωή και το θάνατό σου. Εγώ είμαι αυτός που, σα να μην έφταναν τα παραπάνω, ιδεολογικοποιώ τις επιλογές μου, τις ενοχές μου, τους φόβους και τις υπεκφυγές μου και έχω άποψη για το ότι δεν πρέπει να υπάρχεις, ή για το ότι πρέπει να κάνω ότι δεν υπάρχεις και συχνά σου ζητάω και τα ρέστα γι αυτό.

 

"το βάλς του ήλιου". Μουσική, στίχοι,ερμηνεία Γιάννης Παξιμαδάκης. Παίζουν: Γιάννης Παξιμαδάκης τζουρά, Παναγιώτης Καπιζιώνης μπουζούκι, Σωτήρης Αλεξάκης κιθάρα, Στέφανος Κουρουπάκης κόντραμπάσο, Μαρίτζια Κατσούνα κρουστά.

Σκίτσα,επεξεργασία και επιμέλεια video Ακροβάτης.